O Μεγάλος περίπατος του σκατά - Part 4
9 Mar 2013, 11:28 a.m. Resmick
8:45 π.μ. Αρχαγγελος Ημερα Κυριακη.
Ο ήλιος είχε ανατείλει προ πολλού. Ο αέρας που μπαίνει απ το μισάνοιχτο παράθυρο αποπνέει άνοιξη. Ενα αμπελοπούλλι κάθεται στο δέντρο, του οποίου τα φύλλα τρεμοπαίζουν στο απαλό αεράκι. Το χώμα ευωδιάζει μυρωδιές καλοκαιριού. Ο Mαρκέλλος χουζουρεύει ακόμα στο γεμάτο με φτερά χήνας κρεβάτι του. Η μυρωδιά του φρεσκοαλεσμένου βραζιλιάνικου καφέ του σπάει τη μύτη. Ανοίγει η πόρτα.
- Σερ? κκοφι?
- Μμμμ..
- Αϊ λιβ κοφι χιαρ, oκ?
- ΟΚ σχιασχιρα μου ευχαριστώ.
Ο Μαρκέλλος σιγά σιγά κάθεται στο κρεβάτι για να απολαύσει τον καφέ του.
"Όπως ακριβός μου αρέσει" σκέφτηκε. "Hot caramel americano decaf extra caramel sauce low fat semi skimmed milk with cream on top! μμμμ"
Κοιτάει το ρολόι του. Πήγε κιόλας 9. Πρέπει να σηκωθεί.
930πμ στασικρατους λευκωσια
Ο Μαρκέλλος περιμένει ανυπόμονα. Χαζεύει τους περαστικούς και τις βιτρίνες για να ξεχαστεί. Λες και κάποιος σταμάτησε τον χρόνο. Λες και μια ανώτερη δύναμη τον ήθελε εγκλωβισμένο, καθηλωμένο στις σκέψεις του. Δεν ήθελε όμως να το σκέφτεται δεν ήθελε να πονάει άλλο.
Απ'το απέναντι πεζοδρόμιο βλέπει επιτέλους την κολλητή του να τον προσεγγίζει. Αυτήν περίμενε. Σήμερα θα της έλεγε τα νέα. Η καρδιά του Μαρκέλλου πήγαινε να σπάσει.. όσο τον πλησιάζει τόσο παγώνει.
-Hello baby μουυυ τι κάμνειςςςςς;
-Καλά τζιαι έκαμες το.. καρτερώ δαμέ μια ώρα! Παναγία μου πιον μαζί σου, πότε έννα σταματ....OMG OMG OMGG!! ΠΕ ΜΟΥ ΟΤΙ ΕΒΑΨΕΣ ΤΟ ΜΑΛΛΙ!!?? ΚΟΡΗΗΗΗ ΕΝ Τ-Ε-Λ-Ε-Ι-Ο ΠΑΕΙ ΣΟΥ ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑΑ!!
-Άτε ρε baby thanks. Σοβαρά?? Είπα να αλλάξω λλιο look τωρά που άλλαξα τζιαι boyfriend. looll
-Κόρη καλά έκαμες να σε θωρεί που είσαι μια ΘΕΑ τζιαι να σπάζει που το κακό τουυ!
-Χαχα ρε μπειπςς άτε πέμου τα νέα σου.. πώς περνάς.. είσαι καλά? ο λεγάμενος??
Ο Μαρκέλλος πάγωσε. Δεν μπορεί να της το πει τόσο ψυχρά. Πρέπει να την προετοιμάσει κάπως..
- Βασικά.. οκ έγινε κάτι τζιαι πρέπει να σου μιλήσω.. είσαι η μόνη που μπορεί να με καταλάβει..
- Πέμου! Τι συμβαίνει?? Ανησυχώ!
Ο Μαρκέλλος την παίρνει απ το χέρι και της λέει να τον ακολουθήσει. Περπατάνε για περίπου δυο λεπτά και σταματούν κάπου πιο απομονωμένα που θα τους επιτρέψει να κάνουν αυτή την σοβαρή κουβέντα.
- Κόρη θυμάσαι το παιχνίδι με τον απόλλωνα στη λιμασολ?
- Ναι..
- Θυμάσαι που ο τράττος έβαλε 9 λεπτά καθυστερήσεις ώσπου να βάλουμε γκολ?
- Ναι...
- Ξέρεις τι προλαβαίνω εγώ να κάμω σε 9 λεπτά?
- Μεν μου πεις...
-Ναι κόρη επήα μαζί του πάλε
-Τζιαι?
- Ε οκ ετελειώσαμε, επήε πίσω έπαιξε ακόμα 5 λεπτά ώσπου να το σφυρίσει τζιαι μετά εφύαμε μαζί.. αλλά ενεν τζιαμέ το θέμα μας.. έκαμα κάτι.. κάτι..
Ο Μαρκέλλος ξεσπά σε λυγμούς.
- Επήα να τον σκοτώσω! Πως εμπόρεσα να κάμω κάτι τέθκιο..
-Τι έκαμες ακριβός??
-Την ώρα που επέεννε στα αποδυτήρια... ... έβαλα του 2 διαλυόμενα άσπρο κλιαρ μες την πότσα με το νερό του.. μετά για τα επόμενα 4 παιχνίθκια ένιωθε ενοχλήσεις.. ακόμα εν έπαιξε ματς που τζινη τη μέρα.. τζιαι το σχιρόττερο δεν θέλει να με δει μπροστά του..
Η κολλητή του Μαρκέλλου μένει άγαλμα. Λες και της το παστέλλωσε ο Μιχάλης Κωνσταντίνου στο 89' μετά από μπαλιά του Χριστοφή..
- Μα.. τι μου λαλείς τωρά.. εν το πιστεύκω.. πως εμπόρεσες.. Μαρκελλε σοβαρά πρέπει να ζητήσεις βοήθεια που κάποιον.. τούτο που έκαμες ήταν πολλά επικίνδυνο.. αν επάθενε κάτι? Αν εσταματούσε η καρδιά του? Τζιαι να εγλύτωνε που το έμφραγμα η ομάδα εν έσχει άλλη θέση σκάουτερ.. ειδικά μετά τα εντελώς τυχαία καθόλου συνδεδεμένα 4 καρδιακά..
- Ξέρω το! Είμαι ένας δολοφόνος επήα να τον σκοτώσω.. ποιον? τον άνθρωπο που αγαπώ πιο πολλά τζιαι που τον Νίκαρο..
- Άκου ηρέμησε... θα μιλήσω με τον παπά μου. Ξέρεις τι σχέση έσχει ο παπάκης με τον Ιβάν.. θα τον βάλω να μάθει πως εν η κατάσταση του λεγάμενου τζιαι θα σου πω..
- Δηλαδή ο Ιβάν ξέρει?
- Μαρκελλε.. ο Ιβάν πάντα ξέρει...
Ένα δάκρυ κύλισε απ το ρουσαρισμένο μάγουλο της κολλητής του Μαρκελλου, καθώς τον έσφιξε στην αγκαλιά της.
Ξαφνικά μια φωνή ακούγεται από πίσω τους.
-Μωρό μουυ
Ο δυνατός ήλιος του πρωινού διαγράφει την φιγούρα ενός άντρα που κοντοζυγώνει.
-Ποιος εν τούτος κόρη?
- Με τούτη την κουβέντα εξεχάστικα Μαρκελλε μου. Εν σου είπα ότι έρκεται ο νέος μου φίλος να μας έβρει.. πρέπει να τον ξέρεις. Άτε σκούπιστα δάκρυα σου να μεν σε δει έτσι με πασαλυμμένο μάσκαρα. Τα υπόλοιπα θα τα πούμε που εννα είμαστε μόνοι μας..
Ο άγνωστος άντρας όλο και πλησιάζει.. ο Μαρκελλος δεν μπορεί να καταλάβει.. ο τύπος έχει φαλάκρα? Ή είναι απλά πολύ ξανθός..
- Γειααα
-Μωρό μουυ!!! Να σας συστήσω, απο δω ο Μαρκελλος,.. Μαρκελλε, ο Αντρέας.
-Χάρηκα.. Αντέα..
- Γουμάς.
-Συγνώμη?
- Οι φίλοι μου φωνάζουν με ο Αντρέας ο Γουμάς.. αν θέλεις μπορείς να με φωνάζεις τζιαι εσύ έτσι.
-Όπως θέλεις... Γουμά..
Ο Μαρκέλλος χαμογελάει για πρώτη φορά μετά από μήνες.. μόλις είδε τον Γουμά κάτι άλλαξε μέσα του.. μια ευφορία πλημμύρισε την καρδιά του.. ένιωθε πεταλούδες να του γαργαλούν το στομάχι.. αυτό το είχε νιώσει άλλη μια φορά.. ήξερε τι ηταν.
"Όχι.. όχι θεέ μου.. όχι με το αγόρι της κολλητής μου.. όχι.."
Η κολλητή του Μαρκέλλου παρακολουθεί αποσβολωμένη.